Joodse school Nijmegen

Eind augustus 1941 kregen de ouders van joodse leerlingen in heel het land van hun gemeentehuis, per brief meegedeeld dat hun kinderen niet werden toegelaten tot de school waar ze naar toe gingen.
In Nijmegen ging het om 45 joodse lagereschool leerlingen, die vanaf 1 september 1941 wekenlang zonder school zaten. Pas in december 1941 konden ze weer naar school, in de Smetiusstraat; dat was niet in een gewoon schoolgebouw, maar de benedenverdieping van wat ooit daarvoor een dansschool was geweest.
De gemeentelijke afdeling onderwijs had blijkbaar geen moeite gedaan een betere plek te vinden. Maar die moeite moesten ze vervolgens wel doen bij het zoeken en aanstellen van een Hoofd der School; die uiteraard ook alleen maar joods mocht zijn.
Uiteindelijk werd het Louis Goudsmit uit Venlo die vervolgens voor de lagere klassen werd bijgestaan door Clara Drielsma, die ze gewoon in Nijmegen hadden weten te vinden, als de vanwege haar joodszijn ontslagen leerkracht van de particuliere Leerschool in de van Nispenstraat.

En zo kon het schooltje op 15 december 1941 van start gaan; tot in de lente van 1943 bleef de school intact alhoewel meester Goudsmit en ook juf Drielsma toen al verdwenen waren.
10 april 1943 moesten alle joden in de provincie Gelderland zich melden bij het KZ in Vught om nooit meer terug te komen.

Voor de uitgebreide en nauwkeurige beschrijving van de geschiedenis van de Nijmeegse Joodse school, haar leerlingen en leerkrachten, beveel ik van harte het bijgaande artikel van Willem Oosterbaan en Leo van der Munkhof aan.